Dag dag ingetogen interieur. Hallo kleurexplosie!

De tijd vliegt. Het is alweer bijna 2018. Alhoewel menig brave burger nog zijn hoofd aan het breken is hoe de Pantone kleurtrend van 2017 (Greenery) toe te passen is in het interieur, zijn de kleurtrends voor 2018 alweer bekend. En het belooft een knallend en kleurrijk jaar te worden.

Mocht de naam Pantone geen belletje bij je doen rinkelen; Pantone of ook wel PMS (Pantone Matching System) kleuren genoemd is een kleurcodering van een universeel kleursysteem met gemengde kleuren. Iedere kleur heeft een uniek nummer met de daarbij behorende specificaties. Wereldwijd kan men aan de hand van deze code opzoeken welke kleur bedoeld wordt. Daarnaast houdt Pantone zich natuurlijk ook met trends bezig op het gebied van kleur.

Tijdens de International Home + Housewares Show onthulde de directeur van het Pantone Color Institute, Leatrice Eiseman, welke kleuren trending zullen zijn in 2018.

Dus leg die mosgroene kwast neer, annuleer de mintkleurige fauteuil en gooi onmiddelijk die jachtgroene kussens uit het raam…

Dit zijn de interieurtrends op het gebied van kleur volgens Pantone voor 2018:

Resourceful
Dit palet bestaat uit complementaire blauw- en oranje tinten. Samen vormt het een interessante combinatie, die blijft boeien.

Verdure
Groentekleuren zoals selderij worden gecombineerd met bessenpaars en eierschaalblauw, dit palet symboliseert onze gezondheid.

Playful
Denk “Minions”: Heldergeel, lime en alle andere leuke dingen komen hierin samen. Kleuren die je blij maken.

Discretion
De tegenhanger van ‘Playful’. Subtiele tinten zoals Elderberry en Hawthorne Rose vormen een mooi ingetogen kleurenpalet. De onverwachte kracht van (zacht)roze.

Far-fetched
Warme, aardetonen als Cornsilk Yellow gemixt met rooskleurige tonen, een cultureel omarmend kleurenpalet.

Intricacy
Een palet van neutrale metallics (oftewel de ‘new neutrals’) met accenten van de dramatische Holly Berry Red en Yellow Sulphur.

Intensity
Een eclectische mix van kleuren die een gevoel van kracht, macht en verfijning oproept – dit alles uitgebalanceerd met zwart en goud.

TECH-nique
Helder turquoise, roze en paarse kleuren samen met Pantone’s Brilliant White en Frosted Almond als een knipoog naar technologie.
Een samenstelling van tinten die van binnenuit schijnen.

Fotografie: Pantone
Bronnen: elledecor.com, pantone.com, pantone.com/pci/

Ruim gewoon eens lekker op…

Mensen met een rommelige werkplek zijn creatief. Rondslingerende boeken, stapels printjes, ingedroogde koffiekopjes en een inbox met 1486 mailtjes stimuleren het creatieve brein.
Niet bij mij… Ik ben juist zo iemand met een (haast) klinisch opgeruimde werkplek. Één blik over m’n lege witte bureau geeft rust. Ontspanning. Als ik Einstein daarentegen moet geloven: “If a cluttered desk is a sign of a cluttered mind, of what, then, is an empty desk a sign?“, is het tijd om me zorgen te gaan maken. Betekent dit dat mijn geest even leeg is als mijn werkplek? Als een bodemloze, ideeënloze put?

Tuurlijk ben ook ik in sommige dingen uitermate rommelig en kan ik een lokale chaos creëren alsof de explosieve opruimingsdienst net te laat ter plekke was, maar over het algemeen is mijn werkplek een onbewust toonbeeld van cleandesk policy. Opgeruimd en georganiseerd.

De mens is van nature geneigd te ordenen. Zelfs de grootste rommelkont zal tevergeefs blijven proberen te categoriseren. Van kinds af aan is ordening onderdeel van het ontwikkelen van onze cognitieve competenties, zoals het ordenen en categoriseren van vormen, maar ook ruimte en tijd (nu, later, over twaalf nachtjes). Daarnaast heeft van oudsher een opgeruimd persoon een goede reputatie.
De staat waarin je bureau verkeert beïnvloedt ook de manier waarop collega’s over je denken, blijkt uit een enquête van Adecco. Vijfenveertig procent van de ondervraagde werknemers geeft aan hun collega’s positief te beoordelen als ze er geen bende van maken op hun werkplek.

Een opgeruimd bureau heeft zo z’n voordelen. Behalve dat je niet hoeft te zoeken naar je pen of toetsenbord leidt een opgeruimde werkplek ertoe dat je specifieke taken doelgerichter kunt uitvoeren, blijkt uit onderzoek gepubliceerd in Psychological Science.

Maar toch, écht tof kom je niet over als neurotisch schoonmakende en georganiseerde collega. Want de multi-taskende chaoot, het creatieve warhoofd met een verzameling vuile vaat waar menig student jaloers op is, is natuurlijk veel hipper en interessanter.

Dus mocht je er op je bureau ook vaak een rommeltje van maken, goed nieuws: je hoeft je helemaal niet te schamen! Jij met je rommeltje bent creatiever en krijgt meer voor elkaar. Aldus econoom Tim Harford en schrijver van Messy: The Power of Disorder to Transform Our Lives, die het boek schreef als een ode aan chaos in een overgeorganiseerde wereld.
Er is volgens Harford niks mis met een bureau vol spullen: een rommelig bureau is niet beter of slechter dan een leeg bureau. Het staat voor een andere werkwijze. Op het rommelige bureau ligt namelijk in het zicht wat er nog moet gebeuren en iemand met een opgeruimde werkplek zal een to do-lijstje hebben.

Waar het boek Messy pas echt interessant wordt is wanneer Harford de oorzaken- en gevolgen aanhaalt van cleandesk policies (het bureau moet te allen tijde leeg achtergelaten worden) en lean offices (het ‘lege’ kantoor), waarmee kantoren zo efficiënt mogelijk zouden moeten worden ingericht. Veelal op aandringen van de werkgever of (interieur)architect. Hij verwijst dan ook naar George Harris, schrijver van ‘Psychology Today’, die in 1977 al exact zijn vinger op de zere plek wist te leggen: “The office is a highly personal tool shop, often the home of the soul… this fact may sound simple, but it eludes most architects. They have a mania for uniformity, in space as in furniture, and a horror over how the messy side of human nature clutters up an office landscape that would otherwise be as tidy as a national cemetery.”

Volgens Harford is het opleggen van opruimen en ordenen van de werkplek niet altijd ten behoeve van productiviteit. Er kan wel degelijk in chaos worden gefunctioneerd, veel meer dan dat men zou verwachten. Door letterlijk ruimte te laten voor iemands werkwijze en soms dus rommel, kan chaos leiden tot cutting-edge (en creatieve) oplossingen.

Uiteindelijk is Messy een oproep om wakker en attent te blijven in een tijd van toenemende automatisering en passiviteit. In een wereld waar cleandesk-policies werknemers de mogelijkheden ontneemt hun zintuigen te gebruiken en te improviseren.

Dus doe eens gek: laat je werkplek voor wat ie is… Niets meer dan een hulpmiddel om (aan) te kunnen werken.

Fotografie: ‘Opruimen, dat is de kunst!’, Ursus Wehrli
Bronnen: timharford.com, psychologicalscience.org, jouta.com, paramountinteriors.com, ideas.ted.com, want.nl, nrc.nl, fd.nl/fd-persoonlijk

De ideale werkomgeving?

Hét kantoor en de manier waarop we werken bestaat al lang. We werken nog steeds zittend achter die ene typemachine. Behalve de komst en het groeien van de technologie, wat ons werk efficiënter en niet plaatsgebonden maakt, is er niets nieuws aan onze manier van werken.
Toch zijn we de laatste paar jaren dwangmatig op zoek gegaan naar de ideale werkomgeving… We hebben trendy leuzen bedacht zoals bijvoorbeeld Het Nieuwe Werken, Agile Working, Activiteit Gerelateerd Werken, scrummen, lean.
Bureaus en vergaderzalen maakten plaats voor zitzakken en voetbaltafels. Eigen kamers werden open kantoortuinen. We maakten beloftes aan medewerkers, over vervagen van hiërarchie, vrijheid, autonomie, zelfstandigheid en dat alles in revolutionaire kantoren. Waarbij werknemers zelf konden kiezen in wat voor ruimte ze die dag wilde werken. De werkomgeving onderging letterlijk een cosmetische ingreep; we sleepten mooie, dure, nieuwe en statusvolle interieurs naar binnen, maar de organisatie, de werkvorm en de mensen veranderden eigenlijk niet mee.
De eindgebruikers (de mensen die daadwerkelijk in de omgeving moesten werken) begonnen zich te irriteren aan hun luidlachende collega twee bureaus verderop, wilde helemaal geen plek iedere dag kiezen om te werken en mistten hun eigen werkplek.
Met alle gevolgen van dien, maakt het dat we vandaag de dag nog steeds op zoek zijn naar de ideale werkomgeving.

Maar wat is de ideale werkomgeving? Bestaat deze wel? Hoe ziet deze eruit? Het antwoord is niet zo makkelijk. De ideale werkomgeving vind je niet swipend op Pinterest.
De ideale werkomgeving heeft voor iedere organisatie een andere invulling.
Wat zoekt de opdrachtgever en hoe breed of smal formuleert hij zijn opdracht aan de interieurarchitect? Is deze op zoek naar een nieuwe / verbeterde werkvorm, waarbij de organisatie de verandering van omgeving gebruikt als aanleiding tot veranderen, structureren of herijken van werkvorm of processen. Of is de opdrachtgever op zoek naar louter een nieuwe omgeving en behoudt zij haar bestaande werkvorm in een nieuw jasje. In beide gevallen geldt dat goed opdrachtgeverschap en de rol en keuze van het type interieurarchitect belangrijk zijn in het bereiken van de meest ideale werkomgeving.

Naar mijn beleving zijn er twee type architecten te onderscheiden;
1. De huisvestinggerichte interieurarchitect. Typische eigen ontwerp-signatuur. Waarbij de architect een duidelijke eigen stijl heeft en dit implementeert in het interieur. De organisatie volgt en past zich aan, aan haar omgeving. Op te vatten als het confectiepak van de interieurs.
2. De organisatiegerichte interieurarchitect. Geen duidelijke eigen ontwerp-signatuur. Waarbij de architect een werkomgeving ontwerpt die typerend is voor de organisatie. De werkomgeving past bij de bedrijfsprocessen en de doelstellingen van de organisatie. Het ontwerp wordt specifiek gecreëerd op basis van de organisatie en de toekomst. Op te vatten als het maatpak van de interieurs.

Het woord confectie klinkt misschien goedkoop en minder goed, maar dat bedoel ik er zeker niet mee. De meest bekende en dure architectenbureaus zijn in mijn ogen confectie en huisvestinggerichte ontwerpers, alhoewel zij dit niet graag zullen beamen. Vaak is dit voor investeerders een meer aantrekkelijke keuze, flexibeler en het pak past bijna iedereen. Daarnaast kan zelfs in confectie of standaard nog variatie zitten…
Denk hierbij aan IKEA en haar standaardkasten. Door simpelweg de consument de kleur, poten of handgrepen te laten kiezen, krijgt iets standaards door variatie ‘exlusiviteit’.

Confectie of maatpak is een bewuste keuze van de opdrachtgever. Er is geen goed of fout in de keuze voor confectie of een maatpak. Het draait om het einddoel; wat wil de opdrachtgever met de nieuwe werkomgeving bereiken.
Het bijzondere aan het ontwerpen van een (werk)omgeving is dat het mensen en functies koppelt aan een plek, waarbij het tegelijkertijd het dagelijks functioneren van deze mensen kan beïnvloeden. Hiermee creëert de interieurarchitect een ruimtelijke microwereld voor organisaties.
Voor iedere organisatie ziet de ideale werkomgeving er anders uit. Dat maakt het iets ontastbaars.
“Ontwerpen gebeurt dan ook van binnenuit. Denkend vanuit de eigen ervaringen met het menselijk leven is de materialisering van het idee een zoektocht met kansen voor ontdekking, groei en transformatie” (Franck en Lepori, 2007).
Het ontwerpen en benaderen van de ideale werkomgeving vergt tijd, analyse, diepgang, confrontatie, inspanning en een goede dosis doorzettingsvermogen. Van zowel opdrachtgever, als ontwerper.

De organisatiegerichte interieurarchitect en het zoeken naar een verbeterde werkvorm zal de ideale werkomgeving, naar mijn idee beter benaderen dan de huisvestinggerichte interieurarchitect.
Simpelweg omdat de werkomgeving iets unieks is… Een werkomgeving is waar mens, functie en esthetiek elkaar tegenkomen en waar deze naadloos in elkaar overvloeien. Het is een omgeving met een eigen identiteit en een eigen gevoel. Iets persoonlijks. Geen ‘one size fits all’.
Althans, een goede en ideale werkomgeving is custom made tot in de puntjes. Als een prachtig maatpak wat speciaal, kundig en met liefde ontworpen en gemaakt is. Wat de organisatie en haar mensen past als een tweede huid.
Waarbij de interieurarchitect op een ontdekkingsreis gaat en informatie verzamelt over de organisatie, de werkprocessen en analyseert hoe de gebruikers (naast de kernbeslissers) zich daar in bewegen. Door tijd te nemen (en te krijgen) in het voortraject, zal er meer grip verkregen worden op de context waarin de werkomgeving gebruikt gaat worden. Nu en in de toekomst.
Door diepgang en inspanning in de onderzoeksfase, door zowel opdrachtgever en interieurarchitect, zal het ontwerp voor de werkomgeving beter geworteld zijn in de daarop volgende fases. Keuzes en oplossingen zullen natuurlijker en logischer aanvoelen; de interieurarchitect heeft zich immers kunnen verdiepen en verplaatsen in de gebruiker en hierop kunnen anticiperen in het ontwerp.
De interieurarchitect zal alle gewonnen informatie door een figuurlijke trechter laten lopen en dit vertalen naar een werkomgeving. Wat alleen past bij deze specifieke organisatie. De werkomgeving ademt de eigen stijl van de organisatie. Hij inspireert, nodigt uit en voelt als een tweede huid.

Een ontwerp op maat.

Tijdens de afgelopen editie van de beurs Design District organiseerde FMN een sub-evenement over “MensenWerk en de Maat” met vier relevante presentaties, waaronder bovenstaand: ‘Ontwerp Maat’.
Deze volledige presentatie van Marieke Klompenhouwer | Fietje, de drie overige presentaties en de volledige white-paper vindt je op de site van FMN.

Fotografie: Otto Kunzli

Vloeken in de kerk…

In een rustig en idyllisch havenplaatsje in het noorden van Spanje, is recentelijk een bijzondere plek geopend. Een plek waar je kunt skaten in het (voormalig) huis van God. Dat klinkt natuurlijk als vloeken in de kerk, maar in Llanera (Asturië) kijken de bewoners er eigenlijk niet meer van op. Hun Santa Bárbara kerk, die werd gebouwd in 1912, onderging een radicale metamorfose.

De Santa Bárbara kerk was praktisch een ruïne toen Fernández Rey het aantrof. In eerste instantie was Fernández Rey geïnteresseerd om er (ter zijner tijd) een kantoorruimte van te maken, maar de economische crisis in Spanje dwong hem een snellere en andere keuze te maken. Hij besloot de ruimte te gebruiken voor zijn grote liefde; skateboarden.
Het idee van een indoor skatepark was een hit, vooral gezien het feit dat het in Llanera ongeveer 200 dagen per jaar regent. Samen met wat vrienden richtte Fernández Rey de zogeheten ‘Church Brigade’ op om geld in te zamelen voor het indoor skatepark.
De spaarpot van de ‘kerk brigade’ groeide en de skateramp in de kerk werd gerealiseerd.

Madrileense streetartist Okuda San Miguel stuitte toevallig online op een foto van de kerk en de skatebaan en werd meteen verliefd op het project en de ruimte. San Miguel benaderde de ‘Church Brigade’ met de vraag of hij muurschilderingen mocht toevoegen aan de ruimte en een samenwerking ontstond.
San Miguel ging op zoek naar merken die konden sponsoren. Red Bull, Montana Colors en Miller toonde meteen interesse en wederom werd een crowdfunding gestart. Niet alleen om geld te verzamelen, maar ook om het project nog meer naamsbekendheid te geven.
In één week werd de Santa Bárbara kerk getransformeerd tot de waanzinnige La Iglesia Skate. Of zoals San Miguel zegt; tot zijn eigen Sixtijnse Kapel…

Zin in een bezoekje aan de kerk? Kijk voor meer info op de website van La Iglesia Skate.

Fotografie: Red Bull Media
Bronnen: churchbrigade.org, laiglesiaskate.com, okudart.es, redbull.com, designboom.com, want.nl

Fietje’s favoriete Ikea hacks

DIY (Do It Yourself) is hip. Dankzij onder andere social media kan tegenwoordig iedereen (lees: die weliswaar een beetje handig en creatief is) zelf met minimale kosten en middelen iets unieks en eigen maken.
IKEA hacks zijn dan ook populair, er zijn zelfs complete websites zoals Ikea Hackers te vinden waarbij dagelijks nieuwe IKEA hacks worden gepost.
Ook architecten en ontwerpers maken graag gebruik van IKEA; afgelopen maand werd het keukensystemen METOD smaakvol ‘gehacked’ door drie grote Deense architecten.

Reden genoeg om een selectie van Fietje’s favoriete Ikea hacks & designs te maken:

Hack-a-LACK
In het nieuwe kantoor van Rotterdams communicatiebureau Sterk Werk staat, dankzij architectenbureau SchilderScholte architecten, een IKEA Hack die de huis-tuin-en-keuken hacks in het stof laat bijten. Een 32 meter lang ruimte scheidend meubel symboliseert de skyline van Rotterdam met maar liefst honderden IKEA LACK tafels. In de wand zijn tevens ruimtes gecreëerd voor werk en overleg.

Frosta fiets
Iedereen kent wel de IKEA FROSTA krukjes. Zwitserse industriëel ontwerpers Andreas Bhend en Samuel Bernier ontwierpen de ultieme IKEA hack: de Draisienne. Het ontwerpersduo gebruikten hiervoor niets meer dan 2 FROSTA krukjes en custom 3D-geprinte onderdelen van le FabShop, waar Bernier werkt.
Voor alle handige papa’s en mama’s onder ons die een nieuwe uitdaging zoeken; alle bouwtekeningen en 3D printbestanden staan online. Geen 3D printer thuis? Deze 3D onderdelen zijn te bestellen bij le FabShop.

Eten met IVAR
In het pop-up restaurant ‘Ikha’ werd het IKEA concept gehackt door ontwerpstudio Oatmeal Studio. IkHa is gebaseerd op de showroom van IKEA zelf. Een doolhof van IVAR planken en ruimtes, waarvan de keuzes meerdere keren zijn overwogen, om vervolgens de platte pakketten mee naar huis te nemen en de meubels te monteren. Het pop-up restaurant is helaas niet meer te ‘bezoeken’ in het Haags Filmhuis, maar is wel via Oatmeal Studio te huren voor evenementen.

(Opberg) Bar
Voor de ontwerpcompetitie van de Universidade do Porto ontwierpen Portugese studenten Diogo Aguiar en Teresa Otto de Temporary Bar. In minder dan een week en met behulp van medestudenten werd in Parque da Cidade (Porto) deze bar, en tevens winnende project van de competitie, gebouwd uit 420 IKEA opbergdozen in een metalen frame.

Reform METOD
Het Deense bedrijf Reform is gespecialiseerd in het aanpassen van het Zweedse keukensysteem METOD. Reform nodigde een drietal Deense architecten uit, waaronder BIG (Bjarke Ingels Group), Henning Larsen Architects en Norm architects, om een hack te ontwerpen voor de bestaande IKEA keukenmodules. Dit resulteerde in toevoegingen zoals onder andere deurgrepen van autoriemen, koperen strips en houten fronten.

PAX Toy Loft
In dit (in Los Angeles gelegen) appartement genaamd Toy Loft, heeft het Amerikaanse architectenbureau CHA:COL IKEA PAX als invulling gebruikt voor een multifunctioneel meubel. Het complexe meubel, of beter gezegd object, fungeert als extra slaapverdieping, garderobekast, werkplek, lounge en opbergruimte met trap.

Ook leuk… DIY
Heb je zelf spontaan zin gekregen om aan de slag te gaan? Er zijn talloze leuke en praktische ‘kleinschalige’ IKEA hacks te vinden. Zo kun je van het IKEA STOLMEN systeem een praktische fietsendrager maken, het bureau MICKE beplakken met notenhout-folie en zo een uniek meubel creeëren, van de plankdrager EKBY een leuke wandlamp maken en nog veel meer. Deze zijn te vinden op de site Ikea Hackers.

Fotografie Sterk Werk: Matthijs Borghgraef, fotografie Draisienne: www.lefabshop.fr, fotografie IkHa: Nadine Stijns, fotografie Temporary Bar: Sandra Neto Photography, fotografie Reform METOD: www.reformcph.com, fotografie Toy Loft: Edward Duarte, Duarte Photo.
Bronnen: sterkwerk.nl, schilderscholte.com, andreasbhend.ch, lefabshop.fr, oatmealstudio.nl, reformcph.com, big.dk, henninglarsen.com, normcph.com, chacol.net, ikeahackers.net, ikea.com/nl

Henry. De sign painter.

Henry van der Horst. De naam zal niet meteen een belletje doen rinkelen. Toch is deze man uit Zeewolde bekender dan dat je aanvankelijk zult denken. Henry heeft namelijk het bekendste handschrift van Nederland.
Na zijn studie op het Grafisch Lyceum in Utrecht begon Henry als bijbaantje in de supermarkt met het decoreren van borden, waarna hij bij dezelfde supermarktketen reclamecoördinator werd. Bij alle werkgevers hieropvolgend bleef hij het creatieve- proces en vrijheid missen. Het vormgeven van reclameborden is hij er eigenlijk altijd naast blijven doen, gewoonweg omdat men erom bleven vragen.
Uiteindelijk is Henry nu fulltime sign painter van marktreclameborden. Al tien jaar lang loopt Henry vijf dagen per week rond op markten en braderieën, van het Hoge Noorden tot Limburg, waar hij ter plekke de meest bijzondere reclameborden creeërt.

Grafisch ontwerpers Willem Verweijen en Sigmon Visser raakten geïntrigeerd door het rauwe handschrift op deze marktreclameborden en zijn een jaar geleden op zoek gegaan naar het ontwerpfenomeen hierachter. Na wat rondvragen kwamen ze hem tegen op een braderie in Utrecht en een samenwerking tussen de drie ontstond.
Zij besloten zijn verhaal te vertellen en zorgde ervoor dat Henry in korte tijd van ‘anonieme’ ambachtsman uitgegroeide tot een cult held.

Gewapend met zijn rollende werktafel, watervaste stiften en polystyreen borden laat hij dagelijks zijn creativiteit de vrije loop. Ter plekke of op bestelling voorziet hij kraamhouders van handgeschilderde reclameborden. Vette letters, gekleurde achtergronden, zwarte pijlen; Henry’s werk herken je direct. Zijn borden gaan maanden, soms jaren mee en blijven mooi.
Henry gaat eigenlijk heel simpel te werk: de opdrachtgever kiest een formaat en zegt welke termen op het bord moeten. Vervolgens zoekt Henry bijpassende kleuren uit, sluit zich af van de drukte om hem heen en begint in één beweging uit de hand te ontwerpen.
Naast Henry, zijn er nog twee andere Nederlandse sign painters. Waarvan eentje net gepensioneerd is, dus eigenlijk mag je wel concluderen dat 9 van de 10 reclameborden die je tegenkomt Henry’s werk zijn.

Inmiddels is er een hoop veranderd voor Henry. Een jaar nadat hij samen ging werken met ‘de jongens’, grafische ontwerpers Verweijen en Visser, is er een wereld voor hem opengegaan. Verweijen en Visser maakten van Henry’s werk een magazine en een video, zijn bezig met een expositie en ontwikkelden een website: uit liefde voor typografie en als ode aan Henry’s werk. In de webshop op de site kun je een handgemaakt en uniek exemplaar van Henry aanschaffen.

Laten we eerlijk wezen; in deze verdigitaliseerde wereld, is de ambacht die Henry eigen heeft gemaakt best bijzonder. Volgende keer wanneer je op een warme zomerdag over de lokale braderie struint, zul je ongetwijfeld bij het zien van ‘2 kippen nu €6,-‘ even een momentje stil staan en de liefde van de maker voor zijn werk zien.

Henry is hip en kun je sinds kort ook volgen op zijn eigen Instagram, waar hij foto’s plaatst van zijn werk.

Fotografie: Jaya Pelupessy
Bronnen: henrysignpainter.com, instagram.com/henrysignpainter, willemverweijen.nl, sigmonvisser.com, artikel ‘Marktleider’ uit De Volkskrant

Design. Echt of net echt?

Je kunt tegenwoordig geen reclamefolder van een willekeurige bouwmarkt of woonwarenhuis openslaan of je komt er wel eentje tegen… Niet echte designstoelen. Nepperds. Van veel ontwerpen hebben we eigenlijk geen idee dat er een origineel is of bestaat. We worden flink voor de gek gehouden. En soms houden we onszelf gewoon voor de gek.

Een mooi voorbeeld van waar we waarschijnlijk geen weet van hebben is het groot (niet nader te noemen) Zweeds woonwarenhuis, die stiekem een paar niet echte designstoelen in de collectie heeft zitten. De bekende en geliefde POÄNG fauteuil en de FROSTA houten kruk, lijken beiden geïnspireerd op ontwerpen van Fins architect Alvar Aalto (1898-1976). De originele ontwerpen van Aalto, genaamd fauteuil 401 en kruk e60 komen uit de jaren ’40 en worden nog steeds geproduceerd door Artek.

We blijven in de Scandinavische hoek; De vorm van eettafel DOCKSTA heeft wel wat weg van de Round Dining Table van Fins ontwerper Eero Saarinen uit 1956. De laatste nog steeds in productie bij Knoll. Weliswaar met een compleet ander prijskaartje (en kwaliteit).

Wel of geen kopieën, het blijven ook mijn Zweedse vrienden, ik kom er graag en ze hebben leuke accessoires, goede meubelen om mee te combineren en de gehaktballetjes zijn natuurlijk al jaren vaste prik bij een bezoekje. En het grappige hieraan? Hoogstwaarschijnlijk zullen zowel de kruk, de fauteuil als de tafel bij de meeste mensen eerder aan de Zweedse vrienden doen denken dan aan Aalto of Saarinen…

Zonder twijfel de meest gekopieërde en gewilde designstoelen zijn van Charles & Ray Eames. Bijvoorbeeld de DSW; het kuipstoeltje met de kenmerkende houten pootjes en metalen frame en natuurlijk de Eames DSR; de versie met het metalen Eiffel onderstel. Het origineel (geproduceerd door Herman Miller) stamt uit 1950. Deze had een kuip van glasvezel en polyester, de hedendaagse originele versies worden gemaakt van kunststof polypropyleen. Onder de originele naam, met licentie en productierechten levert Vitra nog steeds deze stoelen (en uiteraard andere designklassiekers) voor prijzen tussen de €250,- en €400,- euro per stuk. De eerste glasvezel exemplaren kom je na 65 jaar af en toe nog tegen, maar zijn schaars.
‘Mooie’ betaalbare replica’s zijn er daarentegen in overvloed. Je vind ze zo via internet. Voor een paar tientjes heb je ze binnen 3 dagen in huis om vervolgens 3 dagen nodig te hebben om ze in elkaar te kunnen zetten. De Chinese Eames style DSR zijn bijna niet van echt te onderscheiden.

Nouja bijna niet, op het eerste gezicht lijken ze hetzelfde, maar als je beter kijkt zie je de verschillen. Voorbeelden hiervan zijn chroom dat gaat oxideren, slecht kunststof dat verkleurd en sneller breekt, weinig zitcomfort, het onderstel wat koud op de kuip bevestigd is. Bovendien door minder goede productie-processen zijn lasnaden minder sterk, waardoor er sneller breuken ontstaan. Het goedkope productieproces en het feit dat de fabrikant geen rechten aan de ontwerper hoeft te betalen, maakt het een prijsgunstig product. Verwacht in ieder geval niet dat ie lang meegaat.

In veel gevallen zijn we ons er dus niet eens bewust van dat het geen origineel is. We vinden een stoel of tafel gewoon mooi, zonder de achtergrond ervan te weten. Daar kan ik nog inkomen.
Bewust een replica aanschaffen, daar ben ik echt allergisch voor. Dat is voor een dubbeltje op de eerste rij willen zitten. Dat is in Turkije een Prado portemonnee aanschaffen. Dat is vooral jezelf en je omgeving voor de gek houden. Status omhoog houden en aanhanger zijn van de weggooi-generatie.
Dus spaar iets langer of koop een mooi tweedehands exemplaar. Een meubelstuk met een verhaal en historie, dat is toch iets waar je trotser op kunt zijn dan iets met roestige pootjes.

p.s. Heb je een designstoel gezien, maar twijfel je over de echtheid: Een originele stoel heeft meestal een merkje onder de zitting of een gravure in het chroom. Je kunt uiteraard ook gewoon de fabrikant mailen. Zij kunnen je de exacte kenmerken, details of afmetingen vertellen.

Bronnen & foto’s: couchpotatoecompany.com, ilikewantneed.com, een.be, vitra.com, artek.com, knoll.com

City Strips: Comics met architectuur in de hoofdrol

Neem de vier meest iconische comics van Marvel en DC. Haal de kleur, helden, karakters en dialogen eruit.
Wat rest zijn vier prachtig getekende steden in actie: City Strips.

Iedere City Strip telt 32 pagina’s, met daarin een selectie van de originele panelen uit de comics “The Amazing Spiderman”, “The Superman”, “The Incredible Hulk” en “The Batman”. De kleuren, teksten, tekens en dialogen zijn verwijderd en de panelen vervolgens zo naadloos en getrouw mogelijk bewerkt. Het resultaat is een grafische tour door de iconische steden van de superhelden. Ware kunstwerkjes.
De City Strips zijn ontwikkeld en ‘vormgegeven’ door POI (Point of Interest). Deze comics over de meest gelezen steden op aarde zijn onderdeel van een ‘design essay’, waar het Britse Point of Interest momenteel onderzoek naar doet.

Er zijn in totaal vier uitgaven van de City Strip:

#1 The Amazing City
Deze City Strip speelt zich grotendeels af in New York en gedeeltelijk in London, onder andere de Chrysler Building en de Big Ben zijn erin te zien. De cover van The Amazing City is van de The Amazing Spiderman comic #76 – The Lizard Lives! uit september 1969.

#2 Supercity
Supercity speelt zich af in Metropolis (USA), het domein van DC Comic’s held Superman. In Metropolis zijn natuurlijk het gebouw van de Daily Planet, maar ook het vrijheidsbeeld te vinden. De cover van Supercity is van de originele Superman comic #174 uit januari 1965 – ‘Clark Kent’s Incredible Delusion!’

#3 The Incredible City
Marvel’s The Incredible Hulk speelt zich op diverse iconische plekken in de Verenigde Staten af, onder andere het Pentagon, Witte huis komen voorbij. De cover van The Incredible City is van de comic #122 – The Hulk’s Last Fight! uit december 1969.

#4 Gotham
Gotham City is uiteraard bekend als de thuisbasis van DC Comic’s Batman. In Gotham zijn onder andere de Gotham Sugar Company, de Gotham Map Company en natuurlijk de Batcave te zien. De cover van Gotham is van de comic #76 uit april 1953 – The Danger Club.

De City Strips zijn helaas alleen in Londen te koop, wat ze natuurlijk ook wel weer speciaal maakt… Mocht je binnenkort naar Londen gaan en je wil ze graag hebben? Loop dan eens binnen bij Gosh! Comics London of Orbital Comics London.

Bronnen & foto’s: citystrips.co.uk, p–o–i.net, stuartbannocks.co.uk

Hoera, het is winter! 10 designs om de winter door te komen.

22 december is officieël de winter begonnen. Zelf ben ik er geen groot fan van. Ik hou niet van regen, niet van sneeuw, ben geen schaatstalent en kan niet wachten totdat het weer warmer wordt. Met dank aan ons zeeklimaat, kennen we relatief milde winters, milde zomers en neerslag gedurende het hele jaar. Gemiddeld valt er gedurende 7% van de tijd in Nederland neerslag in de vorm van regen, sneeuw, ijzel of hagel en dat staat gelijk aan ongeveer één uur en veertig minuten aan neerslag per dag. Best veel als je het mij vraagt.
Hoe trotseer je die regen, storm en kou op een praktische, grappige en stijlvolle manier?

10 totaal verschillende ontwerpen op een rijtje waar je ongetwijfeld blij van wordt in de winter, op welke manier dan ook.

1. De oprolbare regenlaars
Spaans industrieël ontwerpster Estel Alcaraz, bedacht de Sardines. Regenlaarzen die je kunt oprollen en gemaakt zijn van recyclebaar materiaal: TPV, thermoplastisch polyurethane. Handig om in je tas te stoppen en geen natte en koude voeten meer.

2. De storm paraplu
Iedereen kent ‘m wel, de stormparaplu Senz die zelfs windkracht 10 aankan. In 2005 kwam Gerwin Hoogendoorn op het basisidee voor de paraplu tijdens zijn studie Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft. Samen met studiegenoten Gerard Kool en Philip Hess, richtte zij Senz op. Inmiddels is het ontwerp een wereldwijd succes.

3. De rugzak met hoodie
Voor het merk PUMA, ontwierp top modeontwerper Hussein Chalayan de Urban Mobility Backpack. Een rugtas met vaste capuchon. Toch iets stoerder dan een parapluutje.

4. De warme (werk)handen
Deze mousepad handwarmers, inclusief usb aansluiting en verwarmingselement, houden je handen warm tijdens het werk. In ieder mogelijk figuur te vinden, van hamburgers tot Hello Kitty tot Mario Bros. Onder andere hier te bestellen.

5. De verwarmde koffie
Japans ontwerper Byung-seok You wilde in het ontwerp, Natural Wave, alledaagse dingen een dubbelfunctie geven. Deze plaat van keramiek gebruikt de warmte van de radiator om bijvoorbeeld koffie warm te houden. Helaas is het conceptontwerp (nog) niet in productie genomen.

6. De Rolls Royce onder de sleeën
Mocht je toch van sneeuw en sleeën houden, is dit toch wel een kunstwerkje. De handgemaakte slee Luge voor Hublot, ontworpen door industrieël ontwerper Philippe-Albert Lefebvre. Tuigleren zitting, houten frame, handvaten van carbon en stalen glijders.

7. De baardmuts
Het Amerikaanse Beardhead ontwierp deze mutsen mét baard voor kids en volwassenen (= minder leuk). Inmiddels zijn dergelijke rare mutsen en de patronen ervan overal te vinden, dus ben je redelijk crea; zelf breien kan ook!

8. De dazzlepaint snowboardsneakers
Op 13 december lanceerde Nike SB haar lijn ‘Dazzle’. Geïnspireerd op ‘Dazzle Painting'; een camouflagekunst techniek uit WO I, waarbij marineschepen werden beschilderd om zo de vijand in verwarring te brengen over het formaat, de snelheid en de richting van het doel. Het patroon op de Nike LunarEndor QS Men’s Snowboarding Boot loopt rondom de schoen door.

9. Het sneeuwballengevecht voor pro’s
Als je iets doet, moet je het goed doen. Producent Wham-O bracht de lijn Arctic Force uit. Met onder andere de supercoole sneeuwbalschieter Snowball Blaster®, de Snow Tracball® en de SnowBall Maker®. Ongetwijfeld dat je je buurjongetjes hiermee jaloers maakt (of wegschiet).

10. De droge hond
Last but not least: Het zou egoïstisch zijn als we alleen onszelf droog zouden houden. Daarom bedacht Lieben, een Japanse firma voor paraplu’s, deze Dog Umbrella met aan de onderzijde een lijntje voor de hond.

Bronnen: dezeen.com, estelalcaraz.com, senz.com, gizmodo.com, yankodesign.com, hublot.com, palefebvre.com, beardhead.com, nike.com, nicekicks.com, wham-o.com, kasa-higasa.com

De magie van Marktplaats

Bijna iedereen kent wel de website Marktplaats.nl en heeft daar weleens iets gekocht of verkocht. Ik ook. Heerlijk om advertenties af te struinen.
Zo heb ik jaren terug op Marktplaats een Diamond chair van Harry Bertoia op de kop getikt voor een ‘prikkie’, deze kwam uit een erfenis en de familie kon de stoel niet kwijt. Er ontstond mailcontact en na het ontvangen van wat detailfoto’s, bleek het een echte Knoll te zijn uit de jaren ’60. De stoel prijkt nog steeds in mijn woonkamer.

We kunnen ons bijna niet meer indenken hoe het was voor Marktplaats. We plaatsten advertenties in het gele ViaVia-krantje of hingen een papiertje op het prikbord bij de sportclub. Deze ‘knullige’ manier van handelen heeft Marktplaats vervaagd uit ons geheugen.
Marktplaats heeft iets magisch, iets mafs. Je kunt het zo gek niet bedenken of mensen bieden het aan. Van pony’s tot kortingsbonnen voor de opticiën en van caravans tot nieuwe vriendschappen (ja het is echt, voor nieuwe vrienden kun je er ook terecht).

In maart 2012 werd het eerste ‘gebouw’ voltooid, wat compleet werd gemaakt van tweedehands materialen afkomstig van Marktplaats: De Noorderparkbar in Amsterdam.
Het interieur van het project Telfort Zakelijk is grotendeels ingericht met meubilair, karpetten en artikelen van Marktplaats; dingen die mensen nog op zolder hadden liggen en we daar thuis op hebben gehaald. Ook het bekende interieur (i29) van Amsterdams reclamebureau Gummo werd aangevuld met meubilair van Marktplaats en voorzien van een donkergrijze coating.
Het euforische gevoel als je iets (betaalbaars) vind, het onderhandelen, het verhaal achter het product en het feit dat je iets hergebruikt uit welke overweging dan ook, maakt het een duurzame belevenis op zich.

Dagelijks heeft Marktplaats honderdduizenden gebruikers. Op ieder willekeurig moment bevat de website ruim 8 miljoen advertenties. Marktplaats staat in de top 10 van de meest bezochte websites in Nederland, samen met o.a. Facebook, Twitter, Google en YouTube en is daarmee de grootste Nederlandse website.

Hoe is dit allemaal begonnen? De website werd in 1999 opgericht door Rene van Mullem. Hij programmeerde en onderhield Marktplaats in het begin zelf.
Het plaatsen van advertenties was gratis om eerste bezoekers te trekken en bleek later een gouden greep te zijn.
Het advertentiebeleid was streng in het begin, geen bedrijven en handelaren, geen software, geen Viagra, etc. Iedere dag controleerde Van Mullem zelf de 300 tot 600 nieuwe advertenties en beantwoorde hij alle emails. De site trok al gauw veel bezoekers en het aantal online advertenties groeide gestaag.
In 1999 kregen de eerste investeerders en bedrijven interesse in Marktplaats en na diverse onderhandelingen, bleek landelijke kringloopwinkel-keten Het Goed de juiste partij. Zij zouden het concept en gedachtegang van Van Mullem voortzetten en kochten eind 1999 voor 600.000 gulden Marktplaats.
Vanaf dat moment groeide Marktplaats snel. Bezoekers kregen de mogelijkheid om op advertenties te gaan bieden. In 2000 werd er iedere 53 seconden een nieuwe advertentie geplaatst. Van Mullem bleef tot eind 2003 de ontwikkeling van Marktplaats actief ondersteunen.

Op 10 november 2004 werd de website voor 225 miljoen euro verkocht aan de huidige eigenaar; het Amerikaanse internetveilinghuis eBay.

Inmiddels wil Marktplaats niet meer alleen een platform zijn voor verkoop van tweedehands spullen. Hun imago van mooie verhalen en goede koopjes, daar willen ze (deels) vanaf.
Marktplaats wil ook een advertentiemedium zijn. Een slim winkelcentrum.
Het gezonde verstand van Marktplaats en de analyse van eBay zijn in de blender gestopt en gemixt. Een grote groep marketeers en analisten werken dagelijks aan het verbeteren van het platform en iedere drie weken kent de website een nieuwe release.
Een klein voorbeeld is wanneer je zoekt naar een Bugaboo, er een advertentie met Zwitsal verschijnt. Steeds meer grote bedrijven zoals bijvoorbeeld Wehkamp, KPN, Ziggo en HP adverteren op Marktplaats.
Hoofd Marketing van Marktplaats, Annemarie Joosen, licht dit toe: ‘Marktplaats verschuift steeds meer van handel in bezit naar handel in behoefte. Deze verschuiving vereist een sterk inzicht en begrip van de emotionele drijfveren van onze gebruikers en een duidelijke positionering’.
Het is dan ook niet gek dat Marktplaats eerder dit jaar, om bovenstaande reden, van reclamebureau veranderde en haar campagnes nu door het bureau N=5 laat ontwikkelen en vormgeven. N=5 is het brein achter de reclames voor Telfort, Loi, NS, Snelle Jelle en vele anderen.

Als het aan Marktplaats ligt gaat het niet langer over het onderhandelen tussen twee individuen, maar gaat het om het faciliteren van een goede deal. Waarbij de bezoeker een tweedehands product kan vergelijken met de voordelen van een nieuw product.

Dus vergeet alle romantische verhalen die je hierboven hebt gelezen, eens hebt gehoord of zelf hebt verteld… Dat is zo vorige eeuw.
Marktplaats is een groot marketingbrein, wat inspeelt op de bezoekers die koopintentie hebben en ‘op zoek zijn naar slimme dealtjes’.
En daar is eigenlijk niks magisch meer aan.

Foto: Geheugen van Nederland
Bronnen: marketingonline.nl, marktplaats.nl, twinklemagazine.nl